Saturday 13 April 2013

Everything Happen has it Own Lesson

ana memang suka letak title bahasa inggeris tapi isinya bahasa melayu.... hahaha...
 semalam ana balik bermalam, so sekarang ni kat rumahlah.
awal-awal lagi ana dah sedih sebab ana sebenarnya masuk satu pertandingan melukis guna photoshop, tapi ana dah tanya kawan-kawan (girls & boys) takde pulak yang ada photoshop.
balik rumah pon laptop ana size mini ni mana muat nak simpan app macam tu. ana rasa ana terlampau mengharap so Allah pon bagi dugaan cenonet macamni kat ana... dugaan: kes takde photoshop tak boleh masuk pertandingan :(
Tetapi, adik ana yang ailurophilia (animal-lover) nampak anak kucing kat kantin sekolah ana bawa pulang anak kucing tu untuk dirawat.
Kitorang pon bawaklah jumpa vet, doctor tu kata "it's still a kitten, so we can't give any kind of medicine because of its weak antibody"
Doktor tu pon ada kasi petua : minum susu cereal (bukan yang serbuk) @ minum air garam (jangan masin sangat)

Bila balik rumah, banyak benda ana tak puas hati, so...
biasalah perempuan, buat emo gitu~ terpaksalah ibu melayan perangai setan ana ni, lama lah jugak ana merajuk tapi mak ana layan baik je. Kadang-kadang tu ibu ada cakap "hei, nak ibu lempang ke?" tapi nampak sangat dari riak muka ibu tu... ibu cakap tak berniat pon. Kalau mak korang ada cakap kasar macam ni, korang kene faham yang dia nak takutkan kita supaya kita tak terbuat apa-apa, tak nak tambah dosa lagi.

Hesh, kalau ayah ana ada takde lah berani sangat ana nak buat perangai, rindu juga kat ayah yang asyik kena merantau benua je. Ana pon boleh perasanlah yang ayah rindu kat ibu,  kalau telefon lama betul tak takut ke makan bil banyak padahal nak tanya khabar je. Haaa, macam tu lah bila rindu sanggup buat apa je.

Malam tu, kitorang feed kitten tu, kitten tu kasi lah jugak respon, mewing, mata pun terbuka, boleh berjalan tapi macam orang mabuk sebab lemah sangat. Dalam 5-6 langkah terus jatuh. Lawak tapi kasihan juga.

Pagi tadi pula, bangun-bangun je ibu cakap "mommy got a bad news" dengan muka toyeee ana pon jawab "what??? the kitten's dead" ibu pon angguk,  adik pula terus bangun menegak ikut ibu nak kuburkan dia. ana yang takde feeling sangat ni datang lambaat sikit. nak cergaskan diri dalam tandas dulu >.> kehkehkeh.

Ibu nak tanam Cloudy (nama kitten tu) kat belakang rumah, ana pon tolong korek lubang. adik pula cuma merenung tak terkata. waktu nak balut Cloudy tapi badan dia dah keras. Selepas uruskan jenazah Cloudy, adik pula yang moody. ana faham perasaan dia yang terlampau sayangkan haiwan tapi ibu dah pesan awal "fitrah haiwan, makan, minum, breeding, mati" adik ana memang senyap sangat bila bercakap pun seakana berbisik. "Cloudy tahu adik sayangkan dia, tapi nak buat macamana, Allah lebih sayangkan dia" lagi pun adik tu masih ada two turtles yang sangat active. Setiap perbuatan kita yang baik pasti dibalas baik... Al-Fatihah untuk Cloudy.

Lepas Isya' ayah call, he spoke to mommy and mommy pass it to adik, adik said that "Losing the cat same as losing mommy and daddy" okay, that sounds very deep... tak sangka adik akan keluar ayat macam tu. Ana tak tahu lah pula apa yang ayah jawab tapi rasanya ayah kasi nasihat yg POWER. Biasalah tu, perkataan yang keluar daripada mulut bapa kat perkataan berhikmah.
Hari ni dengan semalam, agak down tapi harap esok there will be sunlight <<.<< erk... mendelah ana merepek ni?

P/S: setiap yang berlaku perlu kita renungkan dah putarkan ke bahagian positif! Jadikan iktibar! sama macam cerita pen habis dakwat (ada dalam salah satu post ana)

No comments:

Post a Comment